بررسی تاثیر مدیریت دانش بر اثر بخشی سازمان (مطالعه موردی دانشگاه پیام نور تهران )

مدیریت دانش از جمله موضوعات پر محتوایی است که طی دهه های طولانی تکامل یافته و در طی چند سال اخیر در جوامع علمی، تجاری و ... به شکل گسترده ای ظهور یافته است. در دنیای متحول و متغیر امروز، شرایط به گونه ای رقم خورده که جوامع و سازمان های مختلف برای حیات و بقاء و البته رشد و توسعه خود، عمیقاً نیازمند منابع ارزشمندی همچون علم و دانش اند. چرا که دانش به عنوان یک سرمایه گرانقدر می تواند به سازمان، جهت رویارویی با چالش های محیطی کمک کند و برای آن ها قدرتی روزافزون را به ارمغان آورد. مدیریت این منبع ارزشمند زمینه را برای ایجاد ارتباط بین خبرگان و افراد مجرب سازمان با دیگر افرادی که نیازمند دانش می باشند، فراهم نموده و سازمان و واحدهای مختلف آن را در راستای رسیدن به هدف یاری می کند. در واقع مدیریت دانش، یکپارچگی را در شناسایی، ذخیره، ارزیابی، بازیابی و به اشتراک گذاری همه سرمایه های سازمان ها به وجود می آورد و ضمن کاهش زمان یادگیری، اثربخشی و بهره وری سازمان را ارتقاء می بخشد و از این طریق برای سازمان مزیت رقابتی خاصی را ایجاد می کند. بدیهی است که همه سازمان ها و موسسات اعم از تولیدی، خدماتی، علمی و ... باید خود را از این حیث، ارزیابی نموده و نقاط ضعف خود را پوشش دهند. بررسی تأثیر مدیریت دانش بر ارتقاء اثربخشی و عملکرد دانشگاه پیام نور مرکز تهران نیز در همین راستا انجام گردیده است. برای انجام بررسی مذکور، یک فرضیه اصلی و پنج فرضیه فرعی مبتنی بر مولفه های خلق، تسهیم، ذخیره، بهره برداری و تحصیل دانش طراحی گردیده است. تحقیق حاضر براساس روش توصیفی ـ پیمایشی صورت گرفته و اطلاعات مورد نیاز جهت آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل های مربوطه با استفاده از پرسشنامه و از جامعه آماری مشتمل بر اساتید، مدیران و کارکنان دانشگاه مزبور جمع آوری گردیده است. یافته های تحقیق نیز موید تأثیر مولفه های مدیریت دانش براثربخشی دانشگاه پیام نور مرکز تهران می باشد.